روزهای گذشته عملا شد تعطیلات بعد از ماه رمضان. از عید فطر که به ویلای یکی از همسایگان رفتیم و خوش گذشت. بقیه روزها هم عملا صرف مهمانی و دید و بازدید شد و کاری از پیش نبردم.

   اولین برنامه‌ای که در سال جدید طبق طرح تعیین شده پیش رفت، ختم قرآن مجید بود. دقیقا روز ۲۹ ماه رمضان قرائت ۳۰ جزء را تمام کردم و با خیال راحت برنامه را در ذهنم تیک زدم و کنار گذاشتم.

   پنج‌شنبه خانوادگی به ویلا رفتیم و به درخت‌ها رسیدگی کردیم. تقریبا ۱۲ درخت آب و کود داده شد و چالهٔ دور درخت بیل خورد و از علف پاکسازی شد. تنها ضدحال ماجرا غرغر کردن پسرجان بود که انتظار داشت بعد چند روز دوری از کامپیوتر بنشیند بازی کند و شاکی بود.

   خبر خوب برای همه این بود که نکته‌ای که در هنگام شکوفه زدن درخت آبیاری نکنید کاملا غلط از آب درآمد. اتفاقا شکوفه‌های بیشتری به اصطلاح بسته‌اند و نریخته‌اند. حدس می‌زدم که این هم یکی از شایعات بی‌اساسی است که روستاییان درست می‌کنند و خودشان هم کم‌کم باور می‌کنند.

   تصمیم جدیدم برای درخت‌ها هم پر کردن پای درخت‌ها با کاج است. پارسال آزمایش‌های مختلفی کردم که چطور مصرف آب درخت‌ها را کم کنم و در نهایت کاربردی‌ترین روش همین ریختن کاج پای درخت از آب درآمد. هم به راحتی قابلیت تخلیه و بیل زدن پای درخت را دارد و هم سبک است و خاک پای درخت را سفت نمی‌کند و از طرفی نمی‌گذارد علف هرز پای درخت رشد کند. جنس چوبی آن هم آب جذب می‌کند و به خوبی پای درخت را خیس نگه‌می‌دارد. اندک‌اندک هم می‌پوسد و خاک را پوک می‌کند. تنها زحمتش جمع کردن کاج از پارک‌ها است که به زحمتش می‌ارزد.

   نکتهٔ بامزه این بود که گرگی یاد گرفته بود چیزی بردارد بیاورد. هنوز درست متوجه نمی‌شد که چه کار باید بکند ولی جالب آنجا بود که یک تخم‌مرغ از داخل قفس مرغ‌ها برداشته بود و اگر پسرجان ندیده بود حتما می‌خوردش. البته خودم فکر می‌کنم می‌خواسته بیاورد تحویل ما بدهد چون همان‌جا می‌توانست تخم‌مرغ را بشکند و بخورد و دلیلی نداشت به دندان بگیرد و بیاورد نشان ما بدهد.

   اتفاق بد این بود که چند روز گذشته بود و نشاهای آفتاب‌گردان را آب نداده بودم و حسابی پنچر شده بودند. دوباره آبیاری کردم و بهترک شدند ولی کمی اریب و کج و کوله رشد کرده‌اند که باید فکری به حالشان بکنم.