یک نکته که برایم جالب بود دقت این مترجم در برابر عبارات اختصاری بود. مثلا گاهی AI را به هوش مصنوعی تبدیل می‌کرد و گاهی نمی‌کرد. نیم‌فاصله‌ها را اکثرا رعایت نمی‌کرد ولی چند بار که پیشنهاد ویرایش دادم کم‌کم بهتر شد. مشخص بود که به پیشنهادات کاربر توجه می‌کند. جملات پیچیدهٔ چند خطی را هم نسبتا خوب تبدیل می‌کرد و ترجمه‌ای خوانا تحویل می‌داد. گر چه باید بازبینی دقیق می‌شد ولی خب سرعت کار بسیار بالا رفت.

   یک عیب خنده‌دار این بود که اگر از فایل PDF متن را به مترجم منتقل کنید، انتهای هر سطر را به بعدی متصل نمی‌کند. انگار هر سطر در فایل PDF برای خودش یک عبارت جداست و باید دستی این‌ها را به هم بچسبانید.

معنای این دقت برای من که یک مترجم هستم هم فرح‌بخش است و هم ترسناک. هم نشان می‌دهد که می‌توانم سریع‌تر ترجمه‌هایم را انجام دهم و هم مشخص می‌کند که دیگران هم به این امکان دسترسی دارند. پس سفارش کار کمتر خواهد شد و احتمال مرگ شغل مترجمی با وجود دستیارهای هوش مصنوعی واقعا دارد جدی می‌شود.

   فکر می‌کنم حداقل ترجمه‌های مقالات دانشگاهی در رشته‌های مهندسی، پزشکی و انسانی به جز رشته‌هایی که با ادبیات و فلسفه و عرفان سروکار دارند، به طور جدی در خطر خودکارسازی هستند. چون مثل این نوع ترجمه‌ها دارای پیچیدگی‌های چندلایه و تفسیری نیستند و ماشین به سرعت توانسته تا این حد را یاد بگیرد. پس به سرعت بقیه را هم یاد خواهد گرفت.

   گاهی به خودم می‌گویم با این حساب، دورهٔ «آموزش انگلیسی با داستان» من هم در خطر است. ممکن است دیگر کسی دنبال یادگیری زبان نیاید. این هم دردسری دیگر برای من.