فکر نمی‌کردم کار با ربات هوشمند را بتوان اینقدر راحت برنامه‌ریزی کرد. موضوع صحبت من خودکارسازی فرآیندها است. کاری که سال‌ها است، پشت گوش انداخته بودم.

   از سال ۱۳۹۵ که در دوره‌های آموزشی «کارخانه تولید اطلاعات» ژان بقوسیان شرکت کردم، بارها این توصیه را شنیدم که تلاش کنید کارهای زائد و تکراری را خودکارسازی کنید. ولی من بیشتر به تولید محتوا اهمیت دادم و هی این توصیه را پشت گوش انداختم.

   ولی از سال گذشته که موضوع پایان‌نامهٔ ارشد من با توانمندسازی دانشجویان گره خورد، کم‌کم وارد فاز جدیدی شدم. با این که آگاه بودم آموزش دادن به دانشجویان و تکمیل پرسشنامه در دو مرحله (قبل و بعد از آموزش) کار دشواری است، این ریسک را پذیرفتم و شروع کردم. ولی واقعیت تلخ‌تر از چیزی بود که فکر می‌کردم برایش آماده‌ام. ‌

   ابتدا تلاش کردم کلاس‌های حضوری برگزار کنم. اتفاقی که افتاد این بود که تلاش‌های من برای کمک گرفتن از دانشگاه آزاد مشهد، باشگاه پژوهشگران جوان، انجمن‌های علمی دانشجویی و غیره هیچ یک پاسخگو نبود. جمعیت دانشجویی که ثبت‌نام کردم، در حد صفر بود و رفتم سراغ روش بعدی.

   این دفعه یک دورهٔ آنلاین ساختم و تا حد امکان تلاش کردم مینیمال و راحت باشد. تبلیغات تراکتی و آنلاین منتشر کردم ولی باز هم تعداد ثبت‌نامی‌ها خیلی کمتر از چیزی شد که باید باشد. یعنی تقریبا یک چهارم جمعیت مربوطه تا به حال ثبت‌نام کرده‌اند.

   پس من باید فکری جدی برای این معضل می‌کردم. هم زمان در حال از دست رفتن است و هم شهریه سنگین دانشگاه را باید در نظر بگیرم که هر ترم ۱۲ میلیونی پیاده‌ام می‌کند. ثبت‌نام دانشجویان هم ضعیف است و خلاصه بد شرایطی است.