از بهمن ۱۴۰۱ تصمیم گرفتم سال ۱۴۰۲ برای من سال متفاوتی باشد. معمولا هر سال برنامه‌ریزی را تا اسفند به تعویق می‌انداختم و نهایی کردن برنامه‌ها ممکن بود تا آخر فروردین طول بکشد. هدف من این بود که سال جدید کاملا متفاوت باشد و روش‌های قدیمی که بارها امتحان کرده بودم و جوابی نگرفته بودم را رها کنم برود پی کارش. به قول بزرگی: اگر نتیجهٔ جدیدی می‌خواهی، از راه‌های قبلی استفاده نکن.

   اواخر ۱۴۰۱ زمانی بود که احساس کردم سال آینده ممکن است چالش‌های بزرگ‌تری از سال قبل در پیش داشته باشم. کلیدواژه‌هایی مثل Chat GPT، صیانت، تورم و رکود که ممکن بود سال به کلی متفاوتی برای کسب‌وکارهای برخط رقم بزنند، برای من هم دردسرساز شده بودند. حس می‌کردم باید دیگر سرم را از زیر برف خارج کنم و با نگاهی واقع‌بینانه به دنیای اطراف، اقداماتی عملی برای تغییر در پیش بگیرم.

   پس اولین کاری که کردم، تغییر دادن مدل برنامه‌ریزی و اندازه‌گیری هدف بود. هر سال تلاش می‌کردم کارهای مهم سال آینده را پیش‌بینی کنم و طبق اهداف از قبل تعیین شده جلو بروم. واقعیت نشان داد که این روش برای من یکی زیاد موثر نیست. چرا که مرتبا فکرها و ایده‌های جدیدی پیدا می‌کنم و مشتاق دنبال کردن آن‌ها می‌شوم و این روش برای من جواب نمی‌دهد. برای حل این مشکل به خودم گفتم امسال به جای متر کردن تک‌تک کارها و اندازه‌گیری‌های دقیق علمی، با یک نقشهٔ کلی با هدف رشد جلو می‌روم. در نتیجه بررسی‌ها سه هدف عمده تعیین کردم:

1. رشد کسب‌وکار و رسیدن به درآمد با کمک ابزارهای حرفه‌ای
2. تکمیل پایان‌نامه و اثبات کارآمد بودن سیستم توانمندسازی دانشجویانه
3. بهبود شرایط سبک زندگی و ارتقای مؤلفه‌های سلامتی

در همین ایام بود که این عکس را گرفتم. نهالی شکسته و تقریبا خشک شده که یک تک شکوفه داده بود. این را در باغچهٔ مجتمع محل کارم گرفتم و برایم نمادی شد از امید برای سالی که قرار است شروع کنم.