بسیاری از علاقمندان به درآمد دلاری به دنبال یافتن راه‌های آسان برای کار کردن در خارج از کشور هستند. در این مقاله با یکی از متفاوت‌ترین انواع ویزای کاری آشنا خواهید شد.
کوچ‌نشین به کسی گفته می‌شود که در صحرا زندگی می‌کند، در چادر سکونت دارد و دائم در حال حرکت است تا برای حیوانات خود چراگاه پیدا کند. چنین فردی زندگی در مکانی ثابت ندارد و دائم در حال مهاجرت و کوچ کردن است. معادل‌های دیگر این واژه به فارسی عبارتند از صحرانشین، عشایر، خانه‌به‌دوش و ایلیاتی.
اما کوچ‌نشین دیجیتال (Digital Nomad) کسی است که سبک زندگی کوچ‌نشینی دارد و با کمک فناوری‌هایی مثل اینترنت و رایانش ابری محل کار ثابتی نداشته و به صورت دورکاری در خارج از کشور خود به درآمدزایی می‌پردازد. این فرد از قیدوبندهای محل کار فیزیکی رها است و می‌تواند حتی در سفر کار کند. انواع مشاغل دورکاری (Freelancing) از قبیل مترجمی، نویسندگی، برنامه‌نویسی، خدمات طراحی، عکاسی طبیعت، مبادلهٔ سهام و رمزارزها، یوتیوبری و غیره در این حوزه قابل استفاده هستند.
در این ویزا هدف جذب کسانی است که بتوانند برای کشور مقصد از راه دورکاری، درآمدزایی داشته باشند. به این معنی که اگر شخص دارای حداقل درآمد ثابت دورکاری باشد که بتواند آن را اثبات کند، می‌تواند به کشورهایی که این نوع ویزا را صادر می‌کنند، مهاجرت کند و در آنجا به کار خود ادامه دهد. این ویزا به دانشجویان و کارکنان دورکار داده می‌شود.
در این نوع ویزا عموما سخت‌گیری‌های مرسوم در گرفتن ویزا برای کار مثل استارتاپ ویزا یا ویزا برای تحصیل وجود ندارد. برای مثال اجبار به داشتن مدرک زبان و اثبات تمکن مالی یا داشتن پلان کسب‌وکار و غیره معمولا در این حالت تعریف نمی‌شوند. مهم این است که بتوانید در کشور مقصد، درآمدزایی کنید و عملا به تقویت اقتصاد این کشور بپردازید.
در واقع نکتهٔ اصلی در این نوع ویزا این است که شما یک کار دورکاری با حداقل دستمزد مشخص دارید و در نتیجه آن کشور با شرایطی آسان‌تر شما را می‌پذیرد. زیرا لازم نیست زیرساخت خاصی به جز اینترنت پرسرعت که در دنیای امروز به یک خدمت بدیهی تبدیل شده، به شما ارائه کند.
بعضی از کشورها اجازه می‌دهند شرکتی که شما با آن به صورت دورکاری کار می‌کنید، تقاضای این ویزا را برای شما صادر کند. یعنی یک کارفرما تأیید می‌کند که شما چه مبلغی در ماه از او درآمد کسب می‌کنید و به نوعی ادعای شما را به شیوهٔ رسمی تأیید می‌کند.
بعضی از کشورهایی که ویزای کوچ‌نشینی دیجیتال (Digital Nomad Visa) را ارائه می‌کنند، نرخ مالیات صفر برای این دسته از مهاجرین را برای جذاب کردن پیشنهاد خود ارائه کرده‌اند.
در برخی از کشورها با شرایطی می‌توانید بعد از طی مراحل مناسب، درخواست استخدام در مشاغل محلی یا اقامت دائم ثبت کنید.
امکان دیگر این ویزا درخواست به صورت شخصی یا خانوادگی است و قابلیت به همراه بردن چند نفر را باید در شرایط ذکر شده هر کشور مطالعه کنید.
از جذاب‌ترین امتیازات این ویزا قابلیت چند بار ورود است. به این معنی که در طی داشتن این ویزا می‌توانید بارها از کشور خارج شوید و برگردید و برای هر بار ورود نیاز به اخذ ویزای توریستی ندارید. گر چه ممکن است در قوانین آمده باشد که باید حداقل مثلا ۷۰ درصد زمان فعال بودن ویزا را در کشور میزبان سپری کنید.
عملا جذب مهاجرین در این قالب برای کشور میزبان به معنی اعطای اقامت نیست. شما به راحتی جذب می‌شوید ولی مدت زمان مشخصی فرصت دارید از این امکانات استفاده کنید. گر چه به راحتی می‌توانید ویزا را تمدید کنید و سال‌های متوالی در آن کشور بمانید. ولی گرفتن اقامت دائم و بهره‌مندی از حقوق شهروندی به این سادگی‌ها نیست.
مسئلهٔ دیگر احراز درآمد شماست که باید به شکلی مناسب بتوانید آن را ثابت کنید و در طی دوران حضور در کشور میزبان این درآمدزایی را ادامه دهید. اگر به مشکل بخورید و نتوانید درآمدزایی را همچنان حفظ کنید، به احتمال زیاد اخراج (دیپورت) خواهید شد. بنابر این انعطاف‌پذیر بودن و درآمد مناسب شغل شما در این زمینه یک گزینهٔ مهم و حیاتی است.
اگر به صورت دانشجو متقاضی این ویزا باشید، باید مدارک اثبات مقطع تحصیلی خود را آماده و ارسال کنید. اینجا ترجمه و مکاتبه مدارک و احراز دانشجو بودن شماست که قرار است وقت و انرژی شما را بگیرد.
بعضی از کشورها هم به مهاجران متقاضی از ایران این ویزا را ارائه نمی‌کنند. به این جهت مجبور هستید ابتدا به یک کشور ثالث مهاجرت کنید و اقامت دریافت کنید و بعد به کشور مقصد نهایی خود بروید. این روش هم زمان‌بر و هم هزینه‌بر است.
صدور ویزای کوچ‌نشینی دیجیتال نیز هزینه دارد. این مبلغ می‌تواند از ۱۰۰ دلار آمریکا و بیشتر را برای هر نفر شامل شود.
مهم‌ترین نکته تعریف کوچ‌نشین دیجیتال در کشورهای مختلف است. بنابر این باید قبل از اقدام برای این نوع ویزا از تعاریف حقوقی کشور میزبان مطلع شوید و شرایط را به درستی بررسی کنید.
از نظر روحی‌روانی نیز این نوع زندگی دشواری‌های خاص خود را دارد. شما در هیچ مکانی به اصطلاح ریشه نمی‌دوانید و دائم در حال جابجایی هستید و دوستی‌های بلندمدت خلق نمی‌کنید.
معمولا این ویزا به صورت یک ساله داده می‌شود و در صورت تمایل می‌توانید نسبت به تمدید آن اقدام کنید. گر چه بعضی کشورها آن را در بازهٔ ۳ تا ۶ ماهه ارائه می‌کنند. همچنین بعضی کشورها سقف تمدید مشخصی برای این ویزا قائل هستند و اگر تا آن زمان اقامت دریافت نکرده باشید، باید کشور را ترک کنید.
بعضی کشورها حداقل یا حداکثر سن را جزو شرایط قلمداد می‌کنند.
داشتن بیمه درمانی یا بیمه مسافرتی نیز توسط برخی کشورها از شرایط اعلام شده است.
بعضی کشورها به شما اجازه نمی‌دهند به جز کار دورکاری اعلام شده به صورت محلی کار کنید. بعضی نیز اجازه می‌دهند با این ویزا وارد شوید و دنبال کار بگردید اما زمان محدودی در اختیار دارید.
سخت‌ترین نکته برای مهاجرین ایرانی هزینه‌های زندگی در کشور میزبان است. مثلا اگر با یک شرکت خارجی قرارداد دورکاری ۲۵۰۰ یورو در ماه داشته باشید، به علت ارزش دلار در برابر ریال، این مبلغ در ایران رقم قابل‌توجهی است. ولی اگر به یک کشور خارجی مهاجرت کنید ممکن است تنها زندگی فقیرانه یا متوسطی را بتوانید تجربه کنید. پس قبل از گرفتن این ویزا از درآمدزایی مناسب خود اطمینان حاصل کنید.
هر کشور شرایطی متناسب با نیازهای خود در این زمینه تعریف می‌کند. به اختصار این شرایط در این نوع ویزا متداول هستند:
در زمان نگارش این مطلب ۴۹ منطقه در جذب کوچ‌نشین‌های دیجیتال، ویزا صادر می‌کنند که در نقشهٔ زیر می‌تونید مشاهده کنید.
فهرست کشورهایی که این ویزا را ارائه می‌کنند، عبارتند از:
ویزای کوچ‌نشین دیجیتال (Digital Nomad Visa) به دانشجویان و شاغلین دورکاری داده می‌شود. آن‌ها با شرایطی آسان‌تر از مهاجرت به دیگر روش‌ها ولی بدون امکان کسب اقامت دائم از این فرصت استفاده می‌کنند. شرایط کشورهای مختلف پذیرنده بسیار متفاوت است و حتما باید قوانین و مقررات مربوطه را به دقت چک کنید.
فعالیت اصلی دانشجویانه، توانمندسازی دانشگاهیان و کاریابی تخصصی برای دانشجویان و فارغ‌التحصیلان است.
