دوشنبه توانستم در باشگاه ۲۴۰۰ قدم بدوم و رکورد قبلی را ۲۰۰ قدم بهبود بدهم. البته شاید به خاطر یک هفته ورزش نکردن بود که خیلی خسته شدم و سمت راست ریه‌ام هم درد گرفت. ولی خب حرکت مفیدی بود.

   از سایت فریلنسری اعلام کردند چند مقالهٔ اخیر غلط تایپی زیاد داشته و لازم است بیشتر دقت کنم. خب کار کردن با لپتاپ پسرجان یک ایراد جدید را آشکار کرد. فایل Proofing مربوط به زبان فارسی از سایت آفیس دانلود نمی‌شد. در واقع در آن صفحه لینکی به دانلود نبود و هر چه تلاش کردم هم مشکل حل نشد. ضمن این که تمام کردن کار در محیطی که یا دارند با هم حرف می‌زنند یا سریال می‌بینند یا فوتبال تماشا می‌کنند بهتر از این که نمی‌شود.

   خبر بد هفته هم رد شدن طرح در کمپ کارآفرینی شریف بود. البته انتشارات جنگل گفته بودند اگر طرح در این کمپ رد شد باز هم حاضر به همکاری هستند و شاید بتوانم هنوز امیدی را زنده کنم.  

   ول‌معطلی هفته هم تلاش برای گرفتن کدپستی خانه بود که مورد تأیید پلیس راهور باشد. بعد از کلی سروکله زدن با سایت‌های پلیس که به نتیجه نرسید مشخص شد آدرس خانه در مشهد به تأیید پلیس نرسیده است. سایت شرکت پست هم خطا می‌داد و درست کار نمی‌کرد. در آخر به یکی از همسایگان زنگ زدم که اخیرا ماشین خریده بود و گفت بروید اداره پست قاسم‌آباد بگیرید. رفتم و آنجا هم با سوالات عجیب کارشناس اداره مواجه شدم که می‌گفت پلاک خانه را بدهید و پلاکی که می‌دادم را قبول نمی‌کرد. آخر به یکی از همسایگان زنگ زدم که از روی سند خانه پلاک را بخواند ولی باز هم کارشناس قبول نمی‌کرد. آخر هم گفت بروید دفتر پیشخوان دولت. آن نزدیکی یک کافی‌نت بود که جواب درست را داد. گفت ابتدا بروید از دفتر پیشخوان کدپستی بگیرید بعد بیاورید که درخواست تأیید توسط مأمور پست را برای شما ثبت کنم. به پیشخوان رفتم و کدپستی را گرفتم و برگشتم خانه. پسرجان از مدرسه آمده بود و پشت در مانده بود. من هم که پول بده به کافی‌نت نبودم و خودم آمدم درخواست را ثبت کردم.

   پنج‌شنبه هر چه در خانه منتظر نشستم مأمور پست نیامد. با این که پیامک مربوطه را دریافت کرده بودم ولی فقط از رفتن به ویلا بازماندم. جمعه هم قرار بود جشن تولد بگیریم برای پسرجان و گرفتار کارهایی بودیم که باید انجام می‌شدند. فقط رسیدیم کمی به خرید برویم. کمی از هدایا را برای پسرجان خریدیم. دخترجان به حساب خودش یک بازی برایش خرید. من هم قصد داشتم یک ایرپاد بگیرم که فروشنده گفت اگر برای نوجوان خرید می‌کنید بهتر است خودش را بیاورید که سلیقه‌های نسل جدید را باید در نظر گرفت. خب خدا رحم کرد چون به خانه که آمدیم گفت از پسرخاله‌اش یک هنزفری گرفته و فعلا کار راه‌افتاده و نیازی ندارد. البته خودش موس گیمینگ دوست داشت. که قیمت‌های آن هم بالاتر از سطح برنامه‌ریزی من بود. در نهایت هم برایش مقداری پول جمع شد تا در آستانه ۱۴ سالگی خودش برای چیزی که لازم دارد برنامه‌ریزی کند.

نیامدن مأمور پست باعث شد برنامهٔ جمعه شلوغ و پیچیده شود. چون از ابتدای صبح باید به ویلا می‌رفتم ولی نرسیده بودیم ضایعات گوشتی که خریده بودیم را بپزیم. ابتدا فکر می‌کردم صبح خیلی زود بیرون خواهم رفت ولی زودتر از ۹ نتوانستم بروم. پسرجان را مسئول شستن حیاط کردم و خودم رفتم ویلا. حیاط هم مدتی رسیدگی نشده بود و یک شستشو واقعا لازم داشت.

   در ویلا با یک صحنهٔ خیلی دلخراش مواجه شدم. ابتدا متوجه نشدم و وارد شدم و تنها نکتهٔ مشکوک این بود که به نظرم آمد سگ‌ها از نان خشک خیلی کم خورده‌اند. با این قیافه‌های مظلوم اصلا نمی‌شد حدس زد چه کار وحشتناکی انجام داده‌اند. این قیافه‌ها را ببینید و خودتان را برای یک تصویر ترسناک آماده کنید.