در حین کار شروع کردم به گوش دادن پادکست «کیمیاگر» اثر «پائولو کوئیلو» و البته با صدای «محسن نامجو» و دو-سه روزه تمامش کردم. این کتاب را قبلا خوانده بودم و تأثیر زیادی گرفته بودم. آن موقع دانشجو بودم و جو کتاب خیلی من را گرفت. ولی حالا به خوبی می‌فهمیدم که این کتاب نیز فریبی بیش نیست. یک دنیای فانتزی خودساخته است که ربطی به واقعیات پیرامونی ندارد. تفسیرم را «اینجا» در Goodreads نوشتم و به حال دوران جوانی‌ام افسوس خوردم که با چنین نگرش‌هایی به تباهی کشیده شد.

   در برگشت از باغ یک خرابکاری اساسی کردم. یعنی سرگرم گوش دادن پادکست بودم و متوجه نشدم که شیرفلکه‌ها را نبسته‌ام. به خانه که رسیدم یادم افتاد و دودستی بر سر زدم که ای داد بی‌داد. پسرجان را با عجله رساندم به باشگاه و زدم به جاده. بدتر آن که گوشی همراه به دلیلی نامعلوم قاطی کرده بود و تماس‌هایش قطع شده بودند و ملت تماس می‌گرفتند و پیام گوشی خاموش است می‌گرفتند. خوشبختانه منبع سرریز نکرده بود.

   طوری از این گردش باطل خسته شدم که فردا صبحش تا یک ربع به هشت بلانسبت مثل خرس خوابیدم. مثلا مدرس سبک زندگی هستم و خجالت دارد ولی خستگی امانم نداد.

   پسرجان بالاخره به کندی شروع به کار کرده است. یک همکار نوجوان در دفتر داشتن با اخلاقی که من دارم خیلی نمی‌سازد. من مقید به یک سری قوانینم که برای یک نوجوان خشک و خسته‌کننده است. آن هم پسرجان من که کلا اهل دل و حال است و یک جا بند نمی‌شود. پدر و پسری باید با هم بسازیم دیگر.

   فکر کردم شاید یک برنامهٔ جدید را دنبال کنم بد نباشد: یک روز باغ و یک روز استراحت و مقاله‌نویسی. کار جسمی باغ برایم سنگین است و یک روز که می‌روم، روز بعد باید استراحت کنم. البته احتمال می‌دهم این اواخر که درست ورزش نکرده‌ام در این مسئله دخیل باشد.

   چند روز پیش کتاب «بازی بلندمدت» اثر «دوری کلارک» را تمام کردم و نظرم را «اینجا» در Goodreads نوشتم. کتاب واقعا فوق‌العاده‌ای بود که در پادکست «جافکری» با آن آشنا شدم. نگاهی به من داد که اگر عملی کنم امیدوارم در درازمدت تغییراتی حاصل شود.

   یکی دو روزی است که اوضاع اینترنت خیلی به‌هم‌ریخته است. همسایگان هم برای خرید اینترنت رادیویی زیاد همکاری نمی‌کنند و حالا که بازرس شاتل هم آمده بازدید و مشخص شده همه چیز عملی است، فعلا فقط ۴ نفر موافقت کرده‌اند که هزینه را پرداخت کنند. با این وضعیت احتمالا باید بروم سراغ یک راه‌حل دیگر. قطع و وصل زیاد سرویس‌ها واقعا وقت زیادی از من تلف می‌کند و کاری پیش نمی‌رود.  

   گرمای شدید این روزها حواس هم برای من نگذاشته و ناگهان فهمیدم آفتابگردان‌ها دچار مشکل جدی شده‌اند چون یادم رفته بود به موقع آبیاری کنم. چند تا از گرما بشدت بی‌حال و دو-سه تا هم خمیده شده و یکی متأسفانه از کمر شکسته بود. با قیم سرپایشان کردم و آب دادم و آخر کار دیدم آن که شکسته سرپا نمی‌شود. پس مجبور شدم به شاخک‌های حفاظ ساختمان ببندمش تا لااقل سرپا بایستد. واقعا حیف که در آستانهٔ گل دادن این مشکل پیش آمد.