گذشته و حال

در گذشته، علم مدیریت، سازمان را در صدر توجه خود قرار داده بود. ولی با به وجود آمدن جنبش روابط انسانی در قرن بیستم، محققان تلاش کردند روش‌های ایجاد ارزش‌های کسب‌وکار با استفاده از مدیریت استراتژیک نیروی کار را مستندسازی کنند. یکی از اهداف این جنبش تغییر دادن فضای کسب‌وکار دوران انقلاب صنعتی از بهره‌کشی از کارکنان تا حد ممکن، به سمت فضایی مناسب و سودمند برای کارکنان و سازمان بود.

   پایه‌گذاری رشتهٔ مدیریت منابع انسانی تحت‌تأثیر کارهای فردریک وینسلو تیلور (۱۸۵۶-۱۹۱۵) انجام شد. او واژهٔ مدیریت علمی را ابداع کرد و تلاش کرد بهره‌وری نیروی کار را افزایش دهد. گام بعدی جنبش روابط انسانی بود که با تحقیقات التون مایو و مطالعات هاثورن منجر به تربیت نیروهای کار مفیدتری شد. پس از آن تلاش‌های آبراهام مازلو، کورت لوین، ماکس وبر، دیوید مک کللند و فردریک هرزبرگ منجر به پایه‌گذاری مطالعات روان‌شناسی صنعتی و سازمانی، رفتار سازمانی و تئوری سازمانی شدند و فضای نوینی برای مدیریت ایجاد کردند.

   دانشکدهٔ روابط صنعتی و کاری دانشگاه کرنل، اولین دانشکده در جهان بود که به مطالعات عالی در زمینهٔ مدیریت منابع انسانی اختصاص داشت. در این دانشکده تا سطح دکترا در حوزهٔ مدیریت منابع انسانی آموزش داده می‌شد.

   امروزه اگر چه معمولا در شرکت‌های نوپا، مدیریت منابع انسانی با کمک متخصصین حرفه‌ای انجام می‌شود. اما در شرکت‌های بزرگ، این کار با استفاده از یک گروه متخصص کاملا کارآمد با تخصص‌های گوناگون انجام می‌گیرد. به طور کلی مدیریت منابع انسانی مربوط به حوزهٔ سازمان‌ها و کسب‌وکارهای متوسط و بزرگ است و در مورد کسب‌وکارهای کوچک، چندان مورد توجه نیست. معمولا پس از بزرگ شدن یک سازمان، واحدی مستقل به این نام تشکیل می‌شود.