بعد شام سعی کردم سر صحبت را با سارا باز کنم ولی انگار قرار نبود صحبت کنیم. هر چی دنبال بهانه گشتم چیزی پیدا نکردم. اون هم پرحرف و خوش صحبت، اینقدر وراجی کرد که سر هممون رو خورد. برام جالب بود که خیلی تغییر لهجه نداده بود. شنیده بودم کسانی که می‌روند خارج خیلی انگلیسی تو فارسی بلغور می‌کنند ولی سارا نسبتا سلیس و روان صحبت می‌کرد.

   با این که من و سارا هر دو نرم‌افزار می‌خونیم ولی فکر می‌کنم سطح اطلاعات اون باید از من خیلی بیشتر باشه. به هر حال یک دانشگاه خارجی داره مهندسی می‌خونه با دانشگاهی که من درس می‌خونم زمین تا آسمون فاصله داره.

امشب که نشد باهاش صحبت کنم. دوست داشتم از درس و اینا بپرسم ولی نشد که نشد. چقدر حرف زد. سیبیلو رفت حالا پرچانه برگشته 🙂