شکست و امید
شکست خوردن در ذات موفقیت است. این اصل اثبات شده است که تلاش بیشتر همیشه منجر به موفقیت بیشتر نمی‌شود و اتفاقا نرخ شکست را بیشتر می‌کند. اما رازی که همه به آن توجه ندارند این است که وقتی نرخ شکست بالا می‌رود، کیفیت موفقیت‌های بدست آمده نیز ارتقا پیدا می‌کند. برای مثال کودکی که تلاش می‌کند راه رفتن بیاموزد باید بارها زمین بخورد. اگر پس از اولین زمین خوردن و گریه کردن دیگر تلاشی نکند چیزی یاد نخواهد گرفت. اما پس از راه رفتن، اگر برای ژیمناستیک تمرین کند قطعا دفعات بیشتری زمین خواهد خورد و احتمالا خیلی محکم‌تر. در نهایت وقتی مهارتش را کامل کند توانایی یک ژیمناست خیلی بیشتر از کسی است که فقط راه می‌رود. این دو اصلا قابل مقایسه نیستند.
