چند بار تا به حالا به خاطر ترس از شکست از کاری طفره رفته‌اید؟ چند بار از کنفرانس دادن شانه خالی کردید؟ چند بار حاضر نشدید با شخصی که از او می‌ترسید روبرو شوید؟ چند بار یک یادگیری یک مهارت را به خاطر ناشی بودن رها کردید؟ فکر می‌کنید اگر به عکس عمل می‌کردید چه اتفاقی می‌افتاد؟
شکست خوردن در ذات موفقیت است. این اصل اثبات شده است که تلاش بیشتر همیشه منجر به موفقیت بیشتر نمی‌شود و اتفاقا نرخ شکست را بیشتر می‌کند. اما رازی که همه به آن توجه ندارند این است که وقتی نرخ شکست بالا می‌رود، کیفیت موفقیت‌های بدست آمده نیز ارتقا پیدا می‌کند. برای مثال کودکی که تلاش می‌کند راه رفتن بیاموزد باید بارها زمین بخورد. اگر پس از اولین زمین خوردن و گریه کردن دیگر تلاشی نکند چیزی یاد نخواهد گرفت. اما پس از راه رفتن، اگر برای ژیمناستیک تمرین کند قطعا دفعات بیشتری زمین خواهد خورد و احتمالا خیلی محکم‌تر. در نهایت وقتی مهارتش را کامل کند توانایی یک ژیمناست خیلی بیشتر از کسی است که فقط راه می‌رود. این دو اصلا قابل مقایسه نیستند.
همین روند برای ما در مورد یاد گرفتن شنا، آموزش زبان دوم، آشپزی، رانندگی، سخنرانی، تایپ ده انگشتی و صدها مهارت دیگر اتفاق می‌افتد. وقتی تلاش را رها می‌کنیم در سطح قبلی باقی می‌مانیم. البته واقعیت دردناک این است که معمولا در آن سطح نمی‌مانیم و افت می‌کنیم، زیرا تمرین متوقف شده است. حتی اگر زبان مادری خود را شش ماه صحبت نکنید، آن را فراموش خواهید کرد.
غلبه بر ترس از شکست گاهی آسان نیست. ولی راهکاری ساده به شما معرفی می‌کنم که حکمت بزرگی در آن نهفته است.
راز نهفته در این توصیه این است که دیگران اصولا با پیشرفت شما همراهی نمی‌کنند و از روی خیرخواهی یا سوء نیت مانع آن می‌شوند. در نتیجه بهتر است دیگران تدریجا متوجه پیشرفت شما شوند چون در این صورت کمتر کاری به کار شما خواهند داشت. این طوری اعتماد به نفس شما نیز تدریجا تکمیل می‌شود. پس جای نگرانی نیست. به خودتان زمان بدهید و بدانید شکست‌هایی خواهید خورد. یادتان باشد دوچرخه‌سواری بدون زمین خوردن ممکن نیست.
راز دیگر این است که دوران دانشجویی بهترین زمان است برای شکست خوردن. در این دوران شکست خوردن کاملا طبیعی است و قرار نیست همه قهرمان باشند. اگر در این دوران حاضر نباشید شکست‌ها را تحمل کنید و انتقادها را به جان بخرید، پس از گذراندن دوران دانشگاه کار سخت‌تر خواهد شد و ممکن است دیگر حاضر نباشید موقعیت خود را به خطر بیندازید و در معرض قضاوت قرار بگیرید. از دوران دانشجویی بهره بگیرید و همین حالا خود را در معرض آزمون قرار دهید.
این جمله خیلی معروف است. بیشتر این جمله را در متون موفقیت و به ویژه کارآفرینی می‌توان دید. اما در دانشگاه هم کارآیی دارد. دانشجو هر ترم با چالش‌هایی روبرو است که باید آنها را حل کند. دشواری دروس، اختلاف نظر با استاد مربوطه، بی‌پولی و هزینه‌های ترمی، دوستانی که نمی‌گذارند درس بخوانید، خوابگاهی که مثل غرب وحشی است و غیره مثال‌هایی هستند که هر ترم پیش می‌آیند.
اگر قرار باشد با هر مشکل جا بزنیم نه تنها در دانشگاه که پس از دانشگاه نیز مشکل خواهیم داشت. البته به تنهایی نمی‌توان همه مشکلات را حل کرد. داشتن دوستان همراه و دلسوز کمک بزرگی به حل بسیاری مشکلات است. اما ناامید شدن، همه تلاش‌ها را غیرممکن می‌کند، چون اساسا دیگر تلاشی نخواهیم کرد.
اساسا افراد موفق هم با تلاش بسیار موفق می‌شوند:
دیگر لازم نیست فهرست را طولانی‌تر کنیم. ولی یک جمله از ادیسون می‌تواند به ما انرژی دهد: برای موفقیت یک درصد نبوغ و ۹۹ درصد عرق ریختن لازم است!
محتوای این مقاله برگرفته از کتاب «رازهای تبدیل کرم خاکی به اژدها» است. می‌توانید با کلیک بر روی لینک زیر آن را خریداری کنید.
فعالیت اصلی دانشجویانه، توانمندسازی دانشگاهیان و کاریابی تخصصی برای دانشجویان و فارغ‌التحصیلان است.
