چالش کتاب و سیمان‌کاری غیرحرفه‌ای

   روش نامه‌نویسی به مدیر را به کارمند کوچک دفتر هم کشاندم. دخترجان که کارمند جدید دفتر است، حالا باید هر روز یک نامه مدیریتی دریافت کند و در نهایت گزارش کاری خودش را بنویسد و تحویل دهد. ظاهرا این برنامه کاری موفق است و امیدوارم برای این کارمند کوچک دفتر هم جواب دهد.

   یکشنبه روز خیلی پرکاری بود. یک وبلاگ منتشر کردم، یک خبر کار کردم، خلاصه یک کتاب نوشتم. کاری که دوستش نداشتم و در واقع دوباره‌کاری بود، بازنویسی مقاله‌ٔ سفارشی در مورد تلویزیون هایسنس بود که ویراستار برگشت زده بود. یک پیام صوتی با کلی غرغر هم فرستاده بود که از شما انتظار نداشتیم کپی-پیست کنید و شما که کتاب می‌خوانید و از این چرندیات. بازنویسی کردم و فرستادم تا ببینم بالاخره قبول می‌کند یا باز می‌خواهد ایراد بنی‌اسرائیلی بگیرد.

   بعد از دو سه روز ورزش نکردم باز دارم برمی‌گردم به بدن خشک و غیرمنعطف قبلی. صبح دوشنبه دوباره با نرمش و دوش و صبحانه شروع کردم و امیدوارم روز بهتری بشود. موقع نرمش و صبحانه پادکست منسان را گوش می‌دادم که رسید به مبحث جذاب رهبری. چیزی که اخیرا قلقلکم می‌دهد این است که باز رفتم برای یکی از سایت‌های کاریابی تست MBTI زدم. این تست هم تخصص دارد الکی آدم را ببرد به فکر و خیال. به من گفت تو شخصیت رهبر داری و از این القائات. گر چه خودم هم رهبری را دوست دارم ولی تا کنون هیچ نشانه‌ای از یک رهبر خوب بودن نداشته‌ام. ولی پادکست منسان توضیح می‌داد که رهبری اکتسابی است و با تمرین درست می‌شود. حالا باز دارد ذهنم قلقلک می‌شود که برای پیشرفت دانشجویانه به جز رهبر خوب بودن راهی نیست. این کار به تنهایی انجام‌پذیر نیست و باید روی کار گروهی حرفه‌ای حساب باز کرد. پس مجبورم رهبری را یاد بگیرم.

   چالش کتاب‌خوانی به ۱۰ رسید ولی باید ۱۴ تا باشد. خب اشتباه هم از خودم بود و رمان‌هایی که اخیرا خوانده بودم را در Goodreads.com  ثبت نکرده بودم. ولی آخرین کتاب خیلی خوب بود. دم دست می‌گذارم باز مرورش کنم. کتاب «ای کاش در بیست سالگی می‌دانستم» اثر «تینا سیلیگ» جذاب‌تر از چیزی بود که طرح روی جلدش نشان می‌داد. در این مورد یک «معرفی کتاب» هم نوشتم که توصیه می‌کنم بخوانید.