وبلاگ

این روزها به کندی می‌گذرند. این طولانی‌ترین فروردینی است که تا به حال تجربه کرده‌ام. کشدار و طولانی و البته پرکار و زحمت.

دو هفته و اندی خاطره از اول عید جمع شده که نرسیدم منتشر کنم. حالا شده یک خروار نوشته که امیدوارم حوصله کنید بخوانید

بالاخره سال نو رسید و شیپور نوروز دمید. عیدی که برای من تعطیلی ندارد و هر روز باید به باغ سرکشی کنم و پیگیر کارهای باغ پرندگان باشم

یک هفته تلاش پرجنب‌وجوش چیز کمی نیست. به ویژه اگر قرار باشد با همین توان بقیه سال را ادامه بدهم

با رسیدن مولدها حالا سطح جدیدی از فعالیت‌ها باید شروع شوند. هم در جنبهٔ عملیاتی و هم از جنبهٔ بازاریابی که بدون آن فروشی وجود نخواهد داشت

بالاخره اولین محموله رسید و امان از خروس‌هایی که وقت و بی‌وقت آواز می‌خوانند

سرمایه‌گذاری هم جرئت لازم دارد. به ویژه اگر تصمیم بر پرورش دام تزئینی باشد که کار پیچیده‌ای است

یکی از عجایب ذهن ما این است که ممکن است الگوهای مخرب شکست داشته باشیم و بدون این که دقیقا متوجه باشیم، مرتبا در حال شکست خوردن و نرسیدن به موفقیت‌ها قرار بگیریم