مصاحبه شغلی مسخره

   آلوهای بخارا را چیدیم. گر چه شیرینند ولی ۵-۶ کیلویی محصول داشتیم. انجیرها هنوز تک و توک محصول می‌دهند و هنوز ۱۰ تایی مانده تا به کلی تمام شوند. بالاخره سیستم آبیاری درخت‌ها را هم به وضعیت قبلی برگرداندم تا در طی هفته فقط یک بار آبیاری کنیم. گر چه آن یک بار چند ساعت طول می‌کشد ولی وقت آزادتری برای کارهای دیگر باقی می‌ماند.

   در هفتهٔ اخیر دو مصاحبهٔ کاری داشتم. اولی بدک نبود. بحث پشتیبانی و آموزش بازاریاب‌های بیمه‌ای بود که اتفاقا همان تیمی بودند که قبلا در بیرجند با آن‌ها کار کرده بودم. آشنایی دادم و شاید خبری بشود. ولی دومی فاجعه بود. یک تیم تازه‌کار از یک شرکت معتبر بودند که به تازگی در مشهد دفتر زده بودند. روش توضیح کارشان برایم کاملا آشنا بود. سعی می‌کردند از روش‌های مدرن استفاده کنند ولی اصلا بلد نبودند. وسط صحبت‌ها با چند سوال متوجه شدم این‌ها هم دنبال کارشناس فروش شبکه‌ای هستند و خداحافظی کردم. کلی هم وقتم را گرفتند و معذرت‌خواهی که نکردند هیچ، طلبکار هم بودند.

   یادم نیست گفتم یا خیر که با مدیر گروه کارشناسی ارشد تماس گرفتم و ایشان یک پیگیری کرد و گفت بیا درست را ادامه بده مشکلی نیست. بالاخره مدرکت را می‌گیری. هم خبر خوبی بود و هم دردسرساز که باز بروم به بیرجند و فرم پر کنم و کارهای اینچنینی انجام دهم. از طرفی هم خوشحالم که بالاخره بعد از این همه سال کش و قوس این مدرک را بگیرم و بگذارم لب طاقچه.

    از جدیدترین آموخته‌ها هم که تاکیدی بود بر آنچه در حافظه داشتم، در پادکست منسان شنیدم که گفت: رهبری اکتسابی است و کسی رهبر به دنیا نمی‌آید. مثل حسابدارها که حسابدار به دنیا نمی‌آیند و از این صحبت‌ها.