مرگی دلخراش و خبرهایی بد

   شنبه در باشگاه رکورد دویدن را ۲۰۰ گام ارتقاء دادم و به ۲۲۰۰ گام رسیدم. نمی‌دانم چقدر دیگر جا دارم. پسرجان می‌گفت بهتر است سرعت را افزایش دهم و گام‌ها را ثابت نگهدارم. شاید هم همین کار را کردم.

   یکی از موسسات فریلنسری که قبلا برایش نمونه داستان فرستاده بودم و رد کرده بود، حالا مدتی است پیام می‌دهد که اگر می‌توانید نمونه داستان بفرستید مشکلی نیست با هم کار می‌کنیم. خب پیشنهاد بدی نیست. من هم مدتی است دوست دارم داستان‌نویسی را تمرین کنم. هم برای بهتر کردن محصول «انگلیسی با داستان» و خب هم یک طبع‌آزمایی شخصی است.

   بدترین اتفاق شغلی هفته هم ثبت‌نام بسیار پایین در وبینار «مایکروسافت ورد برای دانشگاهیان» بود. فقط یک نفر ثبت‌نام کرده بود که یک بار دیگر به من ثابت کرد با عجله و تبلیغ کم کار نکنم. به قول یکی از دوستان برای کمپین رفتن باید لااقل ۲ هفته روی گرم کردن مخاطب کار کنید. یک استاد هم داشتیم که می‌گفت سالی ۱۲ کمپین می‌توانید بروید. هر ماه یک کمپین و فروش اصلی شما ۳ روز آخر خواهد بود. خب من که اصول را می‌دانم و باز عجله می‌کنم باید همین‌طوری نتیجه بگیرم. پس به تنها مشتری زنگ زدم که بگویم وبینار کنسل شده که مشخص شد شماره تلفن الکی زده و اگر از طریق ایمیل نتوانم پیدایش کنم که پولش هدر شده است.

   یکشنبه کلی اسکلت مرغ خریدم و پختیم و آماده کردیم. نقشه این بود که در مسیر ویلا یک توله‌سگ دیگر دیده بودم که امیدوار بودم بتوانیم بگیریم و ببریم پیش گرگی تا تنها نباشد. با دخترجان رفتیم و کلی علاف شدیم. چون پدر و مادرش هم همان‌جا ایستاده بودند. خوب شد کلی استخوان مرغ بردیم و مرتب برایشان می‌انداختیم. پدر و مادرش هم با تکه‌تکه استخوان خوردن آرام بودند ولی ناگهان شلوغ کردند و هی پارس می‌کردند و انگار سگ‌های اطراف را صدا می‌زدند. دخترجان که ترسید و رفت در ماشین نشست. من هم کمی اضطراب داشتم با این که می‌دانستم در برابر سگ نباید ترسید، چرا که بوی ترس را حس می‌کند و حمله‌ور می‌شود. شرایط داشت بد می‌شد و استخوان زیادی هم همراه نداشتیم که سیرشان کنیم.

    توله‌سگ مزبور شیطان بود و دائم درمی‌رفت. بالاخره کم‌کم اعتمادش جلب شد و گرفتمش. شروع به زوزه کشیدن کرد و نگران بودم پدر و مادرش حمله کنند. یک سگ درشت جدید هم از دوردست خودش را رساند. بقیه استخوان‌ها را ریختم و تا آنها بخورند و ما هم فرار کردیم. عملیات فرار بالاخره درست انجام شد.

   دم در ویلا منظره‌ای عجیب دیدم. کلی کلاغ روی سیم برق روبروی ویلا صف کشیده بودند. چند تایی هم از توی ویلا پرواز کردند. نگران شدم که نکند بلایی سر گرگی آمده و این‌ها آمده‌اند سراغ لاشه‌اش. یا روباه آمده و جنازه لوسی را از خاک بیرون کشیده و تکه‌پاره کرده و این لاشه‌خوارها هم سراغ غذا آمده‌اند. یا بدتر از همه این که خود گرگی لاشه لوسی را از خاک درآورده. همه جور فکر منفی به ذهن آدم خطور می‌کند این جور جاها. ولی داخل خبری نبود و نفهمیدم علت این لشکرکشی کلاغ‌ها چه بود.

   با این که توله‌سگ جدید، توله‌ای مهربان و نسبتا ترسو به نظر می‌رسد، تا پایش را توی ویلا گذاشت، گرگی انگار ترسیده باشد شروع به پارس کردن و زوزه کشیدن کرد و بعد هم رفت گوشه‌ای قایم شد. تولهٔ جدید هم اصلا اهمیت نمی‌داد و دور و بر ماشین می‌چرخید. مشخصا گرگی ترسی به جانش افتاده بود و از دور و بر ما دور نمی‌شد و به سراغ این توله‌سگ نر جدید نمی‌رفت. با این که هم قد و اندازه هستند علت این ترس را نفهمیدم. اسمش را گذاشتم ببری. حالا دو توله‌سگ نر داریم که باید با هم رفیق شوند. با خودم می‌گویم کاش اینترنت اینجا جواب می‌داد اساسا دفتر کار را می‌آوردم همین‌جا خلاص و راحت.