شلیک به هدف با هوش مصنوعی

   گاهی به این موارد که فکر می‌کنم، به یاد آن حکایت سعدی شیرازی می‌افتم که بازرگانی تا صبح از برنامه‌های آینده‌اش می‌گفت و ادعا می‌کرد این سفر دور دنیا را که برود، دیگر خودش را بازنشسته می‌کند و در خانه می‌نشیند. البته من قصد بازنشستگی ندارم و دوست دارم تا آخرین روز عمرم فعال باشم. تصویری که بعد از بحران ۴۰ سالگی زیاد روبروی چشمانم قرار می‌گیرد.

    در برگشت به خانه هم مثلا خرید کردم. اینقدر کرفس و هویج و خیار سالادی زیاد خریدم که همسرجان حسابی حالش گرفته شد. این بار هم کمی دست‌ودل‌بازی کردم و زیاد خرید کردم. حالا بیا و درستش کن. باید بگردم در دوست و آشنا کسانی را پیدا کنم که حاضر باشند بخشی از این بار عمده را بردارند تا کار به جاهای باریک‌تر نکشد. این کار بالاخره انجام شد و حتی برای خودمان کم آمد. تا جایی که باید مقداری دیگر بخرم که به همه برسد. تجربهٔ جالبی شد. به ویژه آن که یکی از همسایگان برای ما انار آورد. سر همین کرفس دادن به آن‌ها بود که متوجه شدیم به اشتباهی که مشخص نشد چطوری، برای ما از بجستان انار خریده بودند. خب یک جاهایی آدم یک کارهایی می‌کند که خودش دلیلش را دقیقا نمی‌داند و در نهایت خوب می‌شود.

   جدیدترین تلاشم برای سیستم‌سازی کار هم امتحان کردن سایت GapGpt.ir بود. این سایت را در پادکست رشدینو شناختم و حساب پایه را فعال کردم. سعی کردم با هوش مصنوعی یک دستیار ویراستاری بسازم که در اصلاح متن و کنترل واژگان دوره آموزش انگلیسی با داستان کمک کند. کمی مشکل داشت و دستورالعمل‌ها را دقیقا انجام نمی‌داد. ولی بهتر از قبل بود و سرعت کار را بالاتر برد. حالا باید بیشتر روی این قضیه کار کنم تا تولید محتوای دانشجویانه جانی بگیرد. این اواخر که به خاطر رفت و آمد زیاد و ساخت‌وساز در ویلا حسابی عقب افتاده‌ام. تنها مشکلی که فعلا دارد کم بودن تعداد پیام‌های مجاز در ساعت است که کار را کند می‌کند. از طرفی هم امکانات ChatGPT به شکلی است که نمی‌تواند به درستی فایل بگیرد و فایل تحویل دهد. شاید هم من هنوز درست بلد نیستم استفاده کنم.

   دوشنبه شب در باشگاه یک نفر به مناسبت تولد شیرینی تر آورده بود. چون در طول روز زیاد حلوای خانگی خورده بودم، برنداشتم و حس خوبی داشتم که نخوردم. خبر جالب هفته هم همراه شدن پدر یکی از بچه‌های تای‌چی‌‌کار بود. اینقدر گفتیم بیا که کم‌کم خجالت را کنار گذاشت و لباس ورزشی پوشید و آمد توی بازی. گر چه هنوز جدی تمرین نمی‌کند و بیشتر تلفن جواب می‌دهد. ولی خب در مجموع خوب است که شروع کرده و امیدوارم به خوبی پیش برود.

   سه‌شنبه قرار بود با کمک کارگرها استخر را رنگ بزنیم. رنگ نهایی که یک ترکیب نانو است و هم کار عایق و هم رنگ را انجام می‌دهد. ولی هوا مشکوک بود که باران می‌بارد یا خیر. کمی می‌بارید و باز متوقف می‌شد. وضعیت مشکوک بود و از روی پشت‌بام که نگاه کردم، متوجه شدم تقریبا ۲ کیلومتری در نزدیکی ما باران می‌بارد و خلاصه کار را متوقف کردم. در عوض رفتم سراغ جابجا کردن خاک‌های داخل و دم در. این وسط ناگهان متوجه شدم که در روزهای اخیر که سیمان‌کاری داشتیم، درب کنتور آب مجتمع را زیر سیمان دفن کرده‌ایم. وقت زیادی گرفت تا در بیاید. طوری رفته بود زیر مصالح که اصلا مشخص نبود کجاست.

   در مسیر جاده سری زدم به یک رنگ‌فروشی و اطلاعاتی از رنگ‌های اپوکسی گرفتم. نمی‌دانستم که اجرای رنگ اپوکسی کف اینقدر دردسر دارد و اجرای آن با سطح‌های عمودی یا فلزی متفاوت است. اجرای اپوکسی روی کف،  اجراکارهای خاص خودش را دارد. ساختن ترکیب آن تخصصی است و موقع اجرا نیز ملاحظات خاصی دارد. مثلا در بخشی از مراحل نصب باید با کفش‌های میخ‌دار مخصوص روی رنگ راه بروند تا حباب‌های تولید شده در مخلوط رنگ خارج شوند. دنگ و فنگی که مشخصا کار یک مبتدی نیست و خود فروشنده هم درست و حسابی بلد نبود.

   سه‌شنبه به ذهنم استراحت دادم و فقط کمی پادکست محمدرضا شعبان‌علی را گوش دادم. بحث جالبی در مورد شرکت در جلسه استخدامی داشت که نکات آموزندهٔ بسیاری داشت. یکی از جالب‌ترین موارد این بود که حقوق درخواستی را دقیق معین نکنید تا جا برای چانه‌زنی داشته باشید. از مدیر قبلی خود بد نگویید و مراقب باشید گفتن حرف‌هایی مثل عدم رضایت از محیط قبلی به خاطر واگذاری برخی کارها می‌تواند مدیر جدید را نگران کند که شما همکار قابلی نیستید و احتمالا فردی بهانه‌گیر هستید. خیلی حرفه‌ای نشان دادن خود هم می‌تواند گاهی به زیان شما تمام شود. مثلا طوری از کارهای قبلی در شرکت جدید ایراد نگیرید و قول بهتر شدن ندهید که مدیر فکر کند شما همه تلاش‌های قبلی او را زیر سوال می‌برید. نکات بسیار دیگری در این قسمت بودند که برای من شنیدنی و جذاب بودند.

   سه‌شنبه شب امید داشتم که بنشینم کلی چیز یاد بگیرم و محتوا تولید کنم. ولی خواهرزاده نگذاشت. فضول فسقلی با مادرش سری به ما زدند و خانه را روشن کردند. اینقدر شیطنت کرد و راه رفت و خورد و ریخت و پاشید که قابل وصف نیست. شاد و شنگول بود و از این که می‌تواند راه برود، خوشحال. نگذاشت کاری بکنم. ولی این وسط فهمیدم که ایجاد راهکاری که بشود واژگان انگلیسی متن را استخراج کرد و دسته‌بندی کرد و شمرد و بر اساس کاربرد معنایی، مرتب کرد، پیچیده‌تر از چیزی است که فکر می‌کردم. این را هم یکی از کاربران متخصص شبکه ایکس گفت و هم ChatGPT.