سرکارگر پروژه و لایحه دفاعیه

   یک‌شنبه هم مثل شنبه روز سنگینی بود. صبح زود زنگ زدم و یک تانکر آب سفارش دادم. کار با شتاب انجام شد و دو ضلع دیگر استخر بالا آورده شد. ولی اوستا بنا که ظاهرا با ویروسی آلوده شده بود، سردرد داشت و ردیف آخر دیواره‌ها را کار نکرد و گذاشت برای فردا. صفحه‌هایی که خریده بودم را در دیوار کاشت و جمع کردند و رفتند. ولی کار این طوری که نوشتم ساده نبود و حسابی همه را خسته کرد.

   سر کار استخر بودیم که زنگ زدند با این خبر که بدو بیا چون باید حضوری بیایی دفتر خدمات قضایی تا لایحه دفاعیه را امضا کنی. قبلا گفته بودند با کد می‌شود ولی حالا گفتند کد دیگر معتبر نیست و تنها مراجعه شخصی با مدارک قابل قبول است. حرصم درآمده بود. از طرفی بنا به تجربه اگر کارگر را با کار رها کنی قطعا خراب‌کاری می‌کند و از طرفی چاره‌ای نبود. پس به ناچار رفتم و برگشتم. کاری که حداقل ۲ ساعت از وقت مفیدم را گرفت و از نظارت بر بخش مهمی از پروژه بازماندم.

   در برگشت هم در مغازه مقداری دان مرغی خریدم و چند جوجه کبک توجهم را جلب کرد. آن‌ها را هم خریدم. طفلکی‌ها مظلومند و جلوی جوجه مرغ‌ها ترسو و گوشه‌گیر ظاهر شدند.

   کار سخت دوشنبه این بود که ساعت ۹ صبح دادگاه شهرستان داشتیم. از طرفی دیوارهای استخر تازه تمام شده و باید حتما آبیاری می‌شدند تا کیفیت کار پایین نیاید. در نتیجه صبح زود ساعت ۴ زدم به جاده و به باغ رفتم تا دیوارهای استخر را آب بدهم و بعد با شتاب خودم را به برادرجان برسانم تا با هم برویم به شهرستان. رفت و برگشتی که وقت زیادی گرفت. فعلا که قاضی مدارک بیشتری درخواست کرد و باید گام‌به‌گام با مشاوره وکیل جلو برویم تا نتیجه چه باشد. قسمت مزخرف ماجرا هم استرس جلسه دادگاه بود که روی اعصاب‌م بود.

   در دادگاه قبلی با این که نظر وکیل خیلی مثبت بود، بدجوری نقره‌داغ شدیم. بابت یک طلب ۳۵ میلیون چندین سال پیش، چیزی حدد ۷۳۵ میلیون جریمه بابت اصل پولی که با قیمت‌های روز محاسبه شد، شدیم. از آن بار دیگر دستم را داغ کردم که بدون وکیل وارد جلسات دادگاه نشوم.

   این چند روزه که درگیر ساخت استخر بودم، باشگاه نرفته‌ام و آخرش استاد غمخوار به پسرجان گفته بود چرا بابایت نمی‌آید فرم را کامل کند. امان از گرفتاری. تنها کاری که کمی به دلم است و دارد آرام پیش می‌رود، تزیین آکواریوم است. پمپ تصفیه بزرگ را کار گذاشتم و کم‌کم آب را مثل شیشه زلال کرد. دردسر فعلا این است که میگوها مرض دارند و گیاهان را قطع می‌کنند. ظاهرا با آن چنگال‌های بانمک جز خرابکاری نمی‌توان کاری کرد. تا الان که می‌نویسم همهٔ گیاهان را از ریشه درآورده‌اند. حیوانات جالب مریض مسخره. با یکدیگر هم کنار نیامده‌اند و جفت نشده‌اند. یک بار که غذا ریختم، نر غذا را گرفت و تنهایی خورد و به ماده نداد. خجالت هم نکشید.