چالش جدیدی در دفتر کار در حوزه تولید محتوا پیدا شده که قبلا این طور دردسرساز نبود. مدیر چند بار صدایم کرد که مطالب را طوری بنویس که ترجمه از روی منابع خارجی به نظر نرسد. هر چه می‌کردم باز مواردی پیدا می‌شد که این‌طوری بود. در نهایت در آخرین تلاش ۵ صفحه را کاملا بازنویسی کردم ولی باز هم مدیر معتقد بود این فقط جابجا کردن کلمات است و نگارشی منحصربه‌فرد نیست که باعث ارتقای رتبه سایت شود. دردسری شده واقعا.

   خبر ناگوار هفته هم که مشکوک و مبهم و کمی اغراق‌آمیز است، خبر مرگی بود که در خواب دریافت کردم.  خیلی ساده در خواب پدر مرحومم را دیدم که سوار بر ماشینی بود و گفت آماده باش میام دنبالت. خب چنین  موردی قبلا هم در اقوام پیش آمده بود و واقعا هم اتفاق افتاده بود. حالا از پنج‌شنبه‌شب که چنین خوابی دیده‌ام واقعا به فکر افتاده‌ام که اگر درست باشد چی؟ خب اگر درست باشد یعنی وقت زیادی ندارم. کلی کارهای نکرده و عمر هدر رفته که نمی‌توان برگرداند. لااقل باید بنشینم وصیت‌نامه‌ام را بنویسم و کلی نمازهای قضا که دارم را بخوانم تا شاید بارم سبک‌تر شود.

   با این که چندان نگران نیستم ولی حس می‌کنم باید به این هشدار وا کنش نشان بدهم. یک حس دیگه بسه مثل آدم زندگی کنی برایم درست کرده که نگو. خبرش خانواده را هم تکان داد. همسرجان گفت دیشب خوابش نمی‌برده از فکر کردن به این خبر. با این که آن شب خیلی بد خوابیده بودم و در چنین شرایطی هیچ اعتباری به خواب نیست، ولی سوالی مطرح شده که پاسخ راحتی به ‌آن نمی‌توان داد. بچه‌ها هم کمی نگران شدند و داستان شد این خواب عجیب.

   چند روز است که نتوانسته‌ام بنویسم. حداکثر تولیداتم هم نوشتن پست وبلاگ بوده است. مقاله‌ای برای دانشجویانه ننوشته‌ام و دیشب که دوستان زنگ زدند می‌خواهیم سامانه وبیناری ثبت‌نام کنیم تو هم هستی یا نه؟ نتوانستم نه بگویم. باید با برنامه‌ریزی فشرده‌ای کارها را سازماندهی کنم که به این همه فعالیت برسم. واقعا این طوری که نمی‌رسم.

   دیروز رفتم نمایشگاه گل و گیاه و باغبانی و این سازه‌های جالب را دیدم. از وسط آبیاری می‌شوند و تا ۲۰ طبقه هم قابل بالا بردن هستند.