خیلی از دانشجوها اصلا به فکر تغذیه نیستند و با سیستم سلف دانشجویی خود را هماهنگ می‌کنند. اما در این زمینه مشکلات زیادی وجود دارد. غذای سلف در حجم بالا و با قیمت ارزان تهیه می‌شود و اگر نخواهیم بدبین باشیم، نهایت نهایت کیفیت آن هیچ وقت به غذای خانگی و دانشجویی که خودتان تهیه کنید نمی‌رسد. اما نکات جالب و تعجب‌آوری در مورد غذای سلف هست که دانستن آن به شما کمک می‌کند بهتر تصمیم بگیرید که بروید آشپزی یاد بگیرید یا به همین غذای شکسته بسته سلف اکتفا کنید.
این موارد واقعا در دانشگاه‌های کشور وجود دارند. به برخی از این قوانین توجه کنید:
من که سرسام گرفتم. این همه قانون را باید حفظ کنید تا یک وعده غذا از سلف دانشجویی بگیرید.
اگر بخواهید خودتان آشپزی کنید، همیشه با این سوال درگیر خواهید بود. معمولا هر سلف دانشگاهی بعضی غذاهایش خوب و برخی نه چندان قابل تعریف (محترمانه‌ی همان مزخرف خودمان) است. دانشجویان بعد از چند بار دچار شدن به مشکلات گوارشی متوجه می‌شوند کدام غذاهای سلف را مطلقا نباید خود، کدام موارد قابل هضم زورکی است و احتمالا کدام موارد را نباید از دست بدهند.
ولی غذای سلف همیشه در دسترس نیست. گرفتن و آورد و برد آن زمان زیادی می‌طلبد و گاه حتی گران‌تر از غذای بیرون در می‌آید زیرا هزینه رفت و آمد و دردسرهای نگهداری اضافه مانده آن و غیره را هم باید حساب کنید.
یک دانشجو به عنوان یک انسان همیشه با تغذیه درگیر است. از طرفی نمی‌توان همیشه به غذای سلف تکیه کرد. پیشنهاد می‌کنم چند مورد زیر را به کار بگیرید:
فعالیت اصلی دانشجویانه، توانمندسازی دانشگاهیان و کاریابی تخصصی برای دانشجویان و فارغ‌التحصیلان است.
